हालरडुं
हाथ हींचोळीने ताणतां दोरी, हैडे हेत न माय –
माता गाय बाळनां गाणां……
(तोय)वीरोजी रेय नई छाना ……टेक
पारणामांथी सुणवी छे एने, वंश गोहिलोनी वात –
आंखोथी बाळ समजावे ……
(मने) ते केडे नींदरुं आवे ……१
सांभळे सूतो बाळराजा, माए मीठडी मांडी वात –
गोहिलोनुं बिरद छे न्यारुं ……
गंगाजळ कुळ छे तारुं ……२
ब्राह्मण वैश्य ने शूद्न माटे रूडी, गंगमाताजी धार-
रजपूतोनुं तीर्थ बतावुं ……
(एने) प्रजाना हितमां न्हावुं……३
बोल अफर, जेना काछ अणडग, जेने देशतणां अभिमान-
पोतानी भोमका माटे ……
ऊनां ऊनां लोई पण छाटे ……४
सिंह सादूळा ! तुं राखीश मा झाझी परदेशोनी प्रीत-
घरोघर घोडलां हांकी ……
प्रजानी सुण हालाकी ……५
आत्पजनो ने भायातने, बाळुडा ! जाणजे पोतानी बांय-
एनी जागीर न लेजे ……
एने दु:खे भागीओ थाजे ……६
सुख दु:खे समभाव हृदे, एवा रजपूतोनां नाम
एटलुं, मारा प्राणथी व्हाला……
लखी राख, कृष्णना लाला ……७
आंहींनुं सुधारी, बाळ मारा ! उर धरजे इश्र्वर ध्यान-
सांभळ, पेरमना राज.
देयुंना मोह नो’य झाझा……८
आशरे आव्यो न आपीओ, रे एक ससलानो शिकार –
क्षत्रीवट धर्मने धार्यो……
(ते दी) खांडानो खेल स्वीकार्यो……९
चारणीने जोडी सांतीए रे, एनां वावणीनां टांणां जाय –
देपाळे धर्म संभार्यो……
धोंसर लईने कांध पर धार्यो……१०
बेटडा ! तारा बापदादा लेता, दरीआ केरां दाण-
सुणी शाह हाथ पछाडी……
आव्यो मोटी फोज उपाडी……११
मोखडो ऊठयो मामले रे ते दी, शाह पापी ग्यो त्राह-
खेडी जुद्ध मजलूं लांबी……
(एनी) “खदडपर” मां धडनी खांभी……१२
रामदास जाता काशीए ने; उदेपुरनां खाधेल अन्न-
आवी म्लेच्छ फोज हजारां……
ते दी ‘ राणा आडां शीश उतार्यां……१३
वखतसिंहे वेरीओ सामा रोमे रोमे झील्या घाव –
एनां फळ मीठडां वेड्यां……
(दादे) रातां रातां लोई बउ रेड्यां………१४
मोसाळमां तारे जाम अजोजी , ए सुणी धीगाणानी वात –
ते दी’ वरमाळ फेंकीने……
आव्यो रणमांय ठेकीने……” १५
आठ दीने उजागरे वीराने, आववा मांडी ऊंघ-
हालरडे आंख घेराणी……
व्हाली लागी ” काग ” नी वाणी. १६
रचना- दुला भाया काग
No comments:
Post a Comment